[fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ layout=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding_top=”” padding_right=”” padding_bottom=”” padding_left=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none” last=”no” hover_type=”none” link=”” border_position=”all”][fusion_text columns=”” column_min_width=”” column_spacing=”” rule_style=”default” rule_size=”” rule_color=”” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” class=”” id=””]
Cultuur, natuur en licht. Dit zijn de elementen die aan de basis liggen van de Close Up documentaire die gaat over de visie van één van de belangrijkste architecten ter wereld; I.M. Pei en zijn nieuwste creatie: het Museum voor Islamitische Kunst in Doha, Qatar. Wanneer Pei zich voorbereidt op zijn opdracht komt hij tot de ontdekking dat de essentie van veel Islamitische kunst ligt in eenvoudige geometrische vormen die door het zonlicht geaccentueerd worden.
Architect I.M. Pei was al 88 jaar oud toen hij de opdracht kreeg om een museum voor Islamitische kunst te ontwerpen voor Doha, de hoofdstad van het emiraat Qatar in het Midden-Oosten. Daarmee begon Pei (1917) aan één van zijn meest spectaculaire en uitdagende missies tot dan toe: “Eerlijk gezegd voelde ik me niet gekwalificeerd voor deze opdracht… Ik heb hem aangenomen op voorwaarde dat ik eerst iets over de geschiedenis van de Islam kon leren.”
I.M. Pei’s studie leverde hem een aantal interessante inzichten op. Vrijwel alle Islamitische architectuur blijkt gebouwd te zijn in zuidelijke streken waar de zon veel schijnt. Architecten hebben daar in de loop der eeuwen dankbaar gebruik van gemaakt door gebouwen te ontwerpen met sterke, eenvoudige geometrische vormen, waarop de zon een spel van licht en schaduw kan spelen. Pei concludeerde: “De essentie van Islamitische architectuur ligt in de woestijn en heeft een eenvoud die ik niet wil verliezen.”
Om te laten zien hoe Pei’s museum in de traditie van Islamitische architectuur past, reizen de makers van de documentaire naar het Alhambra en Cordoba in Spanje, evenals naar Caïro in Egypte. De meester zelf werpt in interviews verder licht op het ontwerp- en bouwproces van het museum in Doha, waarbij schetsen, architectonische impressies en maquettes ter illustratie dienen.
[/fusion_text][/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]
